Klasik Türk edebiyatı ve Türklerdeki ayş u tarab meclislerinin İran etkisiyle oluşması sebebiyle eser, İrani geleneği ve Farsça eseleri( Şâhname, Kâbusname, Siyasetname) anlatarak başlıyor. Daha sonra ise sırasıyla Selçuklu Dönemi, Beylikler Dönemi-Klasik Türk edebiyatını bu dönemle başlattığı için özellikle Germiyanoğulları Beyliği- Timurlular ve Osmanlıdaki eğlence ve edebiyat dünyası aktarılıyor.
Eserlerden örnekler verilerek eserlerin yazıldığı dönemdeki yeme-içme kültürü, âşıklık, nedimlik, eğlence anlayışı hakkında da bilgi sahibi oluyoruz. Mesela 1541-1600 yılları arasında yaşamış olan Mustafa Ali, işret meclislerinde kaçınılacak davranışlara örnek olarak şunları söyler:
"Bir müellif veya şair eserini okurken 'şurası hoşça olmuş' aferin demek nezaketsizliktir, kalanını beğenmedim, övme yerine zemmetme anlamına gelir, edep dışıdır."
"Büyüklerin meclisinde gılmana, meclisin sade-rû hizmetkârlarına nazar-ı şehvani ile göz dikmek meclisin sahibine karşı ayıptır ve haramdır. Şayet, sarhoşluk hâlinde bazen hizmet edenlerden biri gülüp cevap verirse her ikisinin de katline sebep olabilir."
Yine eserden öğreniyoruz ki işret meclisine katılanlar şarap içmenin günah olduğunu bilseler de bu günahtan kaçınılamayacağını düşünürler. Bu sebeple her işret meclisinin ve sakinamelerin sonunda muhakkak tövbe ederler.
